Mit o Orfeuszu i Eurydyce - plan wydarzeń. 1. Małżeństwo Orfeusza i Eurydyki 2. Miłość Aristajosa do żony Orfeusza 3. Pogoń Aristajosa za nimfą i śmierć. Orfeusz - cudowny śpiewak. Miłość Orfeusza i Eurydyke. Śmierć ukochanej. Tęsknota Orfeusza za żoną. Orfeusz i Eurydyka – plan wydarzeń mitu.1.Czarodziejskie umiejętności muzyczne Orfeusza - króla Tracji. 2 Do dziś dnia Ikar jest symbolem braku rozwagi i marzenia, które doprowadziło do zguby i śmierci. Mit ten w ciągu lat nie traci swej popularności i funkcjonuje w kulturze europejskiej. Jest przytaczany jako uniwersalny przykład nierozwagi i młodzieńczego idealizmu prowadzącego do tragicznego rozwiązania. Dzisiaj ciąg dalszy opowieści o Orfeuszu i Eurydyce. Orfeusz jest niezwykle ważną postacią nie tylko w greckiej mitologii, ale też w całej kulturze europejskiej. Opowieść o mitycznym śpiewaku zainspirowała tak wielu twórców, że aż do dziś powstają dzieła sztuki nawiązujące do tej postaci. Kim zatem był legendarny Orfeusz? Siła miłości. Zapisz do zeszytu Temat: Siła miłości- poznajemy mit o Orfeuszu i Eurydyce. Nacobezu - opowiadam, kim był Orfeusz i co robił w podziemiu; - opisuję historię miłości Orfeusza i Eurydyki; - wskazuję dzieła sztuki nawiązujące do mitu; - wskazuję dzieła muzyczne, które zostały zainspirowane postacią Orfeusza; - wyjaśniam pojęcie orfizmu Mit o Orfeuszu i Eurydyce. Inscenizację wystawili uczniowie klasy szóstej pod kierunkiem pani Iwony Majewskiej. Vay Tiền Online Chuyển Khoản Ngay. Orfeusz – największy poeta i pieśniarz Hellady wywodził się z górzystej Tracji. Sztuki gry na lutni nauczył go Apollo. Muzyka Orfeusza zachwycała nawet bogów, przysłuchiwały się jej dzikie zwierzęta, nawet głazy reagowały na dźwięki. Orfizm - kierunek filozoficzny i reformistyczny ruch religijny wywodzący się ze starożytnej Tracji (VII-VI w. którego założenie przypisuje się Orfeuszowi. Według wyznawców ludzie pochodzą z popiołu tytanów, z których powstało ludzkie ciało i od Dionizosa – natura duchowa. Celem człowieka powinno być zniszczenie tego, co otrzymał po tytanach. Ciało jest więzieniem dla duszy. Śmierć to początek prawdziwego życia. Gdy duch trzykrotnie przejdzie drogę życia i nie uczyni zła dostanie się na Pola Elizejskie. Do idei orfizmu powróci epoka romantyzmu (m. in. Mickiewicz, Słowacki) Za żonę Orfeusz pojął piękną nimfę drzewną Eurydykę. Pewnego dnia, gdy Eurydyka bawiła się na łące dostrzegł ją syn Apollina Aristajos i zaczął gonić. Gdy dziewczyna wpadła do lasu nieuważnie nastąpiła na żmiję, która ukąsiła ją w stopę. Eurydyka zmarła od jadu. Orfeusz zrozpaczony zaczął szukać swej ukochanej. Dopiero jedna z nimf leśnych opowiedziała mu, co się wydarzyło. Śpiewak postanowił udać się do Hadesu i błagać o zwrócenie mu małżonki. Z lirą zstąpił w czeluście podziemne. Przecudna gra po raz pierwszy rozbrzmiała w podziemiach. Jej czarowi uległ trzygłowy Cerber i przepuścił śmiertelnika, podobnie bez zapłaty przewiózł go brodaty Charon. Przed tronem Hadesa i Persefony żałosnymi dźwiękami liry opowiedział o swym cierpieniu i błagał o przywrócenie życia swej miłości. Wzruszona wielką miłością Persefona przekonała męża, by uwolnił Eurydykę. Hades zgodził się pod warunkiem, że do opuszczenia bram podziemi Orfeusz nie będzie mógł odwrócić się i spojrzeć na wiedzioną przez Hermesa małżonkę. Gdy kilka kroków dzieliło ich od bram Hadesu Orfeusz, niepomny boskiego nakazu, obejrzał się za siebie. Eurydyka na zawsze zniknęła w ciemnej otchłani, a bramy piekielne zamknęły się z hałasem. Orfeusz nieprzytomny błąkał się od tego czasu po swej krainie. Pewnego dnia otoczył go tłum menad, tancerek Dionizosa i rozszarpał śpiewaka na kawałki. Apollo nakazał zebrać jego szczątki i pochować na wyspie Lemnos. Mit o Orfeuszu i Eurydyce opowiada o wielkiej sile miłości. Jest jednak także przypowieścią o przeznaczeniu. Uczucie, które łączy parę mitycznych kochanków zostaje wystawione na próbę. Śpiewakowi wydaje się, że może odwrócić zły los i przywrócić ukochanej życie. Jest nawet na dobrej drodze. Cerber oraz erynie ulegają jego głosowi, co da się odczytać jako podatność ciemnej strony świata na sztukę. Orfeuszowi udaje się pokonać stróża śmierci oraz boginie zemsty, Cerber zostaje oswojony, a Orfeusz wędruje przez krainę ciemności. Zbyt szybko chce zobaczyć Eurydykę i doświadczyć jej obecności, jeszcze zanim zdołają oboje opuścić Hades. Spogląda na Eurydykę, więc zamiast wydostać siebie i ją, udaje mu się uratować tylko własne życie – choć jednocześnie traci swoją „drugą połowę”.Ogólna wymowa mitu jest taka, że nie da się oszukać przeznaczenia. Demo Szkoły Rodzice Premium DemoLogowanie Mity greckie. Orfeusz i Eurydyka Część 1 0% 0% Streszczenie Orfeusz i Eurydyka byli małżeństwem. Orfeusz czyli król Tracji posiadał niezwykły dar. Potrafił grać na lutni i śpiewać tak pięknie, że wszystkie stworzenia zasłuchiwały się w jego pieśniach. Król był niezwykle zakochany w swojej żonie – nimfie Eurydyce. Piękna nimfa drzewna stała się także obiektem miłości Arystajosa. Był to syn Apollina i nimfy Kyreny. Pewnego dnia zobaczył on Eurydkę w dolinie Tempe. Nie wiedział, że nimfa jest żoną Orfeusza i zaczął ją gonić. Uciekającą Eurydykę ukąsiła żmija. Orfeusz szukał swej żony, jednak jego wysiłki nie przynosiły efektu. Zrozpaczony postanowił udać się do podziemi. Wziął swoją lutnię i ruszył w podróż. Jego muzyka zauroczyła Charona, który przewiózł go na drugą stronę Styksu. Piękno pieśni granej przez Orfeusza zrobiło wrażenie nawet na Cerberze, który nie zaszczekał na widok przybysza. Orfeusz stanął przed Hadesem, a jego pełna żalu pieśń wzbudziła litość nawet w Eryniach. Hades zgodził się na oddanie Eurydyki. Postawił jednak jeden warunek. Miała ona iść za Orfeuszem, a za nimi podążać Hermes. Podczas marszu Orfeuszowi nie wolno było się odwrócić. Niestety chęć zobaczenia żony zwyciężyła. Orfeusz spojrzał na Eurydykę i już nigdy więcej jej nie zobaczył. Skarżąc się na swój los wędrował po Tracji. Pewnego razu napotkał menady, które rozszarpały jego ciało. Jego głowa nadal powtarzała imię ukochanej. Głowa Orfeusza dotarła do wyspy Lesbos. Tam została pochowana, a na jej miejscu wzniesiono wyrocznię. Zaprzyjaźnione z królem muzy dokonały pochówku jego członków u stóp Olimpu. Plan wydarzeń 1. Miłość Orfeusza i Spostrzeżenie Eurydyki przez Pogoń Arystajosa za Ukąszenie Eurydyki przez żmiję. Śmierć Podróż Orfeusza do Zauroczenie pieśnią Charona i Skarga Orfeusza kierowana do Płacz Obietnica Hadesa i postawienie Orfeuszowi Podróż Orfeusza, Eurydyki oraz Odwrócenie się Orfeusza do Utrata Rozpacza Rozszarpanie Orfeusza przez Pochówek króla Tracji. Rozwiń więcej Orfeusz był pięknym i młodym królem Tracji. Gdy grał na lutni i harfie, wszystko wkoło niego mu wtórowało: drzewa, ptaki, zwierzęta. Jego żoną była równie urodziwa Eurydyka – nimfa drzewna hamadriada. Bohaterowie bardzo się kochali i byli szczęścili. Niestety, ich sielanka nie trwała długo. Uroda Eurydyki miała potężną moc. Ktokolwiek ją ujrzał, zakochiwał się w niej od razu. Gdy syn Apollina i nimfy Kyreny – lekarz, bartnik i właściciel winnic Aristajos ujrzał ją w dolinie Tempe, podzielił los jej adoratorów. Nie wiedząc, że Eurydyka jest żoną Orfeusza, zaczął ją gonić. Był do tego stopnia nieustępliwy, że przerażona nimfa biegła, nie patrząc pod nogi. W takich okolicznościach stanęła na żmiję i wkrótce zmarła od ukąszenia. Po śmierci żony Orfeusz przestał grać i śpiewać, chodził i wołał imię Eurydyki, mając za słuchacza jedynie echo. Pewnego dnia wziął lutnię i poszedł do królestwa podziemi rządzonego przez Hadesa. Tam zasłuchany w jego muzykę Charon przewiózł go za darmo na drugi brzeg Styksu, dźwięki instrumentu spowodowały także skupienie Cerbera, który przestał szczekać. Gdy Orfeusz stanął przed władcą podziemni, nie przestał grać. Układające się w żałosną pieśń dźwięki sprawiły, że nawet okrutne boginie Erynie – „trzy potworne siostry. Uosobienie srogich i nieustępliwych wyrzutów sumienia”- płakały, a Hades oddał mu Eurydykę. Warunkiem bezpiecznego opuszczenia Hadesu było nieoglądanie się na ukochaną żonę, która szła za mężem. Bohaterowie szli długo, byli już prawie na górze, gdy Orfeusz nie wytrzymał i się odwrócił. Wówczas podążający z nimi Hermes zabrał Eurydykę z powrotem do podziemia, a Orfeusz wyszedł na świat sam. Rozglądając się wokoło w końcu zrozumiał, co się stało. Choć dobijał się znowu do podziemia, nie został wpuszczony ponownie. Wrócił do Tracji, gdzie w dolinach i górach śpiewał swe przepełnione żalem pieśni. Pewnej nocy „rozszalały orszak bakchiczny i obłąkane menady rozerwały jego ciało na sztuki”. Gdy oderwana od tułowia głowa dopłynęła do morza, wciąż powtarzała imię Eurydyki. Pochowano ją na wyspie Lesbos, gdyż dopiero tam przestała dryfować. Na miejscu jej pogrzebania powstała wyrocznia, a poszarpane ciało Orfeusza - pozbierane przez muzy - spoczęło u stóp ten artykuł?TAK NIEUdostępnij

mit o orfeuszu i eurydyce parandowski