Niedokrwienie jelit to poważny stan kliniczny, który w medycynie dzielimy na ostre niedokrwienie jelit i przewlekłe niedokrwienie jelit. Niedokrwienie może dotyczyć zarówno jelita grubego, jak i jelita cienkiego, a jego przyczyny są naprawdę różnorodne. Jakie są objawy niedokrwienia jelit i jak wygląda terapia tego schorzenia? Inne objawy to nudności, bóle stawów, gorączka i wysypki skórne. Coraz więcej doniesień sugeruje, że przewlekły stan zapalny w przewodzie pokarmowym, może wywoływać tak zwany zespół nieszczelnego jelita (Liky Gut Syndrome). Staje się to początkiem całej kaskady łagodnych stanów zapalnych na tle pokarmowym. Objawy te wskazują,że jelita są w stanie nerwicy. Zespół jelita nadwrażliwego (z.j.n.)-jest powszechną dolegliwością przewodu pokarmowego. Przyczyną może być nieprawidłowa perystaltyka jelit, skurczowość jelit, wrażliwość. Infekcje pokarmowe, nietolerancja pewnych produktów. PRZEWLEKŁE ZAPALENIE JELIT: najświeższe informacje, zdjęcia, video o PRZEWLEKŁE ZAPALENIE JELIT; Zapalenie jelit Jeżeli rozwolnienie wywołane jest przez wirusy może świadczyć o tak zwanej grypie żołądkowej. Za bezpośrednią przyczynę jelitówki uznaje się rotawirusy. Do zakażenia dochodzi przez przewód pokarmowy. Przy grypie żołądkowej pojawiają się nudności, wymioty, bóle brzucha, osłabienie. Chorobie towarzyszy najczęściej gorączka. Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd. Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść Konsultacja merytoryczna: Lek. Beata Wańczyk-Dręczewska ten tekst przeczytasz w 9 minut Wrzodziejące zapalenie jelita grubego to przewlekły proces zapalny, obejmujący błonę śluzową odbytu lub jelita grubego. Objawami schorzenia są owrzodzenia ze skłonnością do krwawień i zakażeń. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego bywa bardzo uciążliwe i nieprzyjemne, a leczenie może prowadzić jedynie lekarz. Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - charakterystyka Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - przyczyny i czynniki ryzyka Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - rodzaje Wrzodziejące zapalenia jelita grubego - objawy Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - wpływ na inne narządy Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - diagnostyka Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - powikłania Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - czy jest zaraźliwe? Wrzodziejące zapalenie jelita grubego a choroba Crohna Wrzodziejące zapalenie jelit - dieta Wrzodowe zapalenie jelita grubego - leczenie Czy istnieje szansa na całkowite wyleczenie? Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - charakterystyka Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (UC) jest chorobą zapalną jelit (IBD). IBD to grupa chorób, które atakują przewód pokarmowy. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego występuje, wówczas gdy w okrężnicy lub/i odbytnicy dochodzi do powstania zapalenia. W niektórych przypadkach może dojść do zapalenia obydwu organów. Zapalenie to, powoduje powstawanie małych owrzodzeń zwanych owrzodzeniami na wyściółce okrężnicy. Zwykle zapalenie, zaczyna się w odbytnicy i rozprzestrzenia się idąc w górę - może objąć całą okrężnicę. Stan zapalny powoduje, że komórki na powierzchni wyściółki jelita grubego obumierają, tworząc wrzody. One z kolei, powodują krwawienie oraz wydzielanie śluzu oraz ropy z kałem. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego dotyka ludzi w każdym wieku, większość chorych diagnozowana jest w wieku od 15 do 35 lat. Po 50 roku życia obserwuje się kolejny niewielki wzrost diagnozy tej choroby, zwykle u mężczyzn. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego może być wyniszczające i czasami może prowadzić do powikłań zagrażających życiu. Leczenie tej przypadłości może znacznie zmniejszyć objawy choroby, a nawet doprowadzić do długotrwałej remisji. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - przyczyny i czynniki ryzyka Dokładna przyczyna wrzodziejącego zapalenia jelita grubego pozostaje nieznana. Wcześniej podejrzewano dietę i stres, ale teraz lekarze wiedzą, że te czynniki mogą nasilać się, ale nie powodują wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Jedną z możliwych przyczyn jest nieprawidłowe działanie układu odpornościowego. Kiedy układ odpornościowy próbuje zwalczyć atakującego wirusa lub bakterię, nieprawidłowa odpowiedź immunologiczna powoduje, że układ odpornościowy atakuje również komórki przewodu pokarmowego. Wydaje się, że dziedziczność również odgrywa rolę w tym, że wrzodziejące zapalenie jelita grubego występuje częściej u osób, których członkowie rodziny cierpią na tę chorobę. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego dotyka mniej więcej taką samą liczbę kobiet i mężczyzn. Czynniki ryzyka wrzodziejącego zapalenia jelita grubego mogą obejmować: wiek - wrzodziejące zapalenie jelita grubego zwykle zaczyna się przed 30 rokiem życia. Może jednak wystąpić w każdym wieku, a u niektórych osób choroba może rozwinąć się dopiero po 60 roku życia, rasa lub pochodzenie etniczne - pomimo tego, że rasa biała jest najbardziej zagrożona chorobą, historia rodzinna - prawdopodobnie czynniki genetyczne wpływają na rozwój choroby zwłaszcza, gdy chorobą obciążeni są rodzice bądź dziadkowie. Zobacz również: Działanie układu odpornościowego bywa przewrotne Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - rodzaje Lekarze często klasyfikują wrzodziejące zapalenie jelita grubego na podstawie jego lokalizacji. Rodzaje wrzodziejącego zapalenia jelita grubego obejmują: wrzodziejące zapalenie odbytnicy - zapalenie ogranicza się do obszaru znajdującego się najbliżej odbytu (odbytnicy). Jedynym z objawów choroby może być krwawienie z odbytu. Ta forma wrzodziejącego zapalenia jelita grubego jest najłagodniejsza, zapalenie odbytnicy i okrężnicy- zapalenie to obejmuje odbytnicę i esicę (dolny koniec okrężnicy). Objawy przedmiotowe i podmiotowe obejmują krwawą biegunkę, skurcze i ból brzucha oraz niemożność wypróżnienia pomimo takiej potrzeby (parcie), lewostronne zapalenie jelita grubego - zapalenie rozciąga się od odbytnicy do esicy i zstępującej okrężnicy. Objawy przedmiotowe i podmiotowe obejmują krwawą biegunkę, skurcze brzucha i ból po lewej stronie oraz niezamierzoną utratę wagi, pancolitis - ten rodzaj wrzodziejącego zapalenia jelita często atakuje całą okrężnicę i powoduje napady krwawej biegunki, które mogą być ciężkie, skurcze i ból brzucha, zmęczenie i znaczną utratę wagi, ostre, ciężkie wrzodziejące zapalenie jelita grubego -ta rzadka postać zapalenia jelita grubego atakuje całą okrężnicę i powoduje silny ból, obfitą biegunkę, krwawienie, gorączkę i niezdolność do jedzenia. Zobacz także: Leczenie biegunki rzadko wymaga antybiotyków Wrzodziejące zapalenia jelita grubego - objawy Diagnoza wrzodziejącego zapalenia jelita grubego jest poprzedzona objawami: kluczowym objawem jest biegunka z krwią; bolesne parcia na stolec z wielokrotnymi w ciągu dnia wypróżnieniami, są to tzw. stolce parskające, tzn. z jednoczesnym nagłym wydaleniem pewnej ilości gazów); kał różnej konsystencji (od wodnistej do półpłynnej), cuchnące, zawierające zazwyczaj domieszkę śluzu, treści ropnej i bardzo często pewną ilość świeżej krwi; uczucie wzdęcia brzucha i wzrost napięcia powłok; bóle skurczowe w miejscach zaatakowanych przez zapalenie jelita grubego; okresowe stany podgorączkowe lub gorączkowe. W wyniku powyższych objawów chory skarży się nie tylko na uciążliwe biegunki, ale także ogólne osłabienie, utratę łaknienia, obniżoną odporność, niedokrwistość. Diagnozę lekarz postawi na podstawie obserwacji szpitalnej oraz badań diagnostycznych: badania radiologicznego jelita grubego, wziernikowania odbytnicy i ewentualnie wyższych odcinków jelita grubego wraz z histopatologicznym badaniem pobranych wycinków oraz badaniami serologicznymi specyficznych przeciwciał. Masz problemy z wrzodami? Zamów NA WRZODY - suplement diety Herbapol w Krakowie dostępny w promocyjnej cenie na Medonet Market. Zobacz: Dlaczego warto badać kał? Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - wpływ na inne narządy Wrzodziejące zapalenie jelita grubego może powodować problemy poza jelitami. Problemy ze stawami, takie jak obrzęk i ból (zapalenie stawów), dotykają około jednej na 10 osób z zapaleniem okrężnicy. Najczęściej dotyczy to łokci, nadgarstków, kolan i kostek, ale może również dotyczyć stawów kręgosłupa i miednicy. Problemy ze stawami mogą przychodzić i odchodzić - u niektórych osób problemy ze stawami nasilą się podczas zaostrzenia, ale u innych mogą wystąpić nawet bez objawów jelitowych. Zapalenie okrężnicy może również powodować problemy skórne. Stan zwany rumieniem guzowatym dotyka około jednej na 10 osób z zapaleniem jelita grubego. Powoduje bolesne czerwone obrzęki, zwykle na nogach, które przechodzą w ślad przypominający siniak. Ten stan zwykle pojawia się podczas zaostrzeń i ogólnie ustępuje po leczeniu zapalenia okrężnicy. U niektórych osób z zapaleniem jelita grubego rozwija się stan zapalny oczu. Najczęstszym stanem jest zapalenie nadtwardówki, które atakuje warstwę pokrywającą białko oka, powodując zaczerwienienie, bolesność i stan zapalny. Zapalenie nadtwardówki ma skłonność do zaostrzeń w tym samym czasie co zapalenie okrężnicy i może wymagać leczenia przeciwzapalnego; czasami przepisywane są krople steroidowe. Zapalenie błony naczyniowej oka (zapalenie tęczówki) i zapalenie twardówki (które wpływa na białą zewnętrzną powłokę oka) również zostały powiązane z zapaleniem okrężnicy. Są to poważne zaburzenia, które nieleczone mogą prowadzić do utraty wzroku. Osoby z zapaleniem okrężnicy są bardziej narażone na rozwój cieńszych i słabszych kości. Może to wynikać z samego procesu zapalnego, słabego wchłaniania wapnia potrzebnego do tworzenia kości, niskiego poziomu wapnia wynikającego z unikania produktów mlecznych lub stosowania leków steroidowych. Palenie również zwiększa to ryzyko. Pomocna może być aktywność fizyczna z obciążeniem, suplementy wapnia i witaminy D - a także leczenie farmakologiczne dla niektórych osób. U niektórych osób z zapaleniem jelita grubego rozwija się zapalenie wątroby. Stan zwany pierwotnym stwardniającym zapaleniem dróg żółciowych (PSC) dotyka nie więcej niż jedną na 25 osób z zapaleniem jelita grubego. PSC powoduje zapalenie dróg żółciowych i może ostatecznie wpływać na komórki wątroby. Objawy obejmują zmęczenie, ból, swędzenie, żółtaczkę i utratę wagi. Leczenie zwykle polega na podaniu leku o nazwie kwas ursodeoksycholowy. Osoby z zapaleniem jelita grubego są około dwukrotnie bardziej narażone na powstawanie zakrzepów krwi w żyłach, w tym zakrzepicy żył głębokich (DVT) w nogach. Ryzyko jest większe podczas zaostrzenia choroby lub gdy jesteś przykuty do łóżka, na przykład w szpitalu. Zmniejsz ryzyko, rzucając palenie, zachowując możliwie jak największą mobilność, pijąc dużo płynów i nosząc pończochy podtrzymujące. Zobacz: Wirusowe zapalenie wątroby podane na talerzu Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - diagnostyka Lekarz na sam początek powinien wykluczyć infekcję jako przyczynę zapalenia. W tym celu bada się stolec, w którym szuka się obecności leukocytów, ale także wykonuje się posiew z kału i hodowlę w kierunku Campylobacter, Shigella, Salmonella, Yersinia i innych drobnoustrojów oraz badania w kierunku Clostridium difficile. Endoskopia jelita grubego: to badanie, które pozwala stuprocentowo zdiagnozować chorobę i jej rozległość. W trakcie badania lekarz pobiera wycinek jelita do badania histopatologicznego. TK (tomografia komputerowa), RTG jamy brzusznej, USG jamy brzusznej: to metody, które pomagają lekarzowi w rozpoznaniu zmian pozajelitowych oraz powikłań spowodowanych wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. Chcesz wykluczyć potencjalne choroby mogące być przyczyną utrzymujących się objawów ze strony jelit? Możesz wykonać wysyłkowe badanie kału w kierunku przewlekłego zapalenia jelit, zamawiając je przez Medonet Market. Warto też wykupić Pakiet badań na choroby układu pokarmowego, dzięki któremu sprawdzisz zdrowie swojego układu pokarmowego. Przeczytaj: Tomografia komputerowa jamy brzusznej - wszystko co musisz wiedzieć Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - powikłania Wrzodziejące zapalenie okrężnicy zwiększa ryzyko raka okrężnicy. Im dłuższy czas trwania choroby, tym większe ryzyko zachorowania na raka. Inne potencjalne powikłania wrzodziejącego zapalenia jelita obejmują: pogrubienie ściany jelita, posocznica, poważne odwodnienie, ostre rozdęcie okrężnicy, krwawienie z jelit, kamienie nerkowe, zapalenie skóry, stawów i oczu, pęknięcie okrężnicy, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, które obejmuje zapalenie stawów między kośćmi kręgosłupa. Powikłania wrzodziejącego zapalenia jelita grubego są gorsze, jeśli stan nie jest odpowiednio leczony. Stałe zapalenie jelit może ostatecznie spowodować, rozwój komórek nowotworowych. Osoby ze wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego są dwa razy bardziej narażeni na raka jelita grubego. Ryzyko to głównie wzrasta wraz z długością trwania choroby ( 8 - 10 lat). Dla osób, które chorują na WZJG od ponad 8 lat, ważne jest, aby co 1 do 2 lat były poddawane badaniu przesiewowemu za pomocą kolonoskopii. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - czy jest zaraźliwe? Wrzodziejące zapalenie jelita grubego nie jest zaraźliwe. Niektóre przyczyny zapalenia okrężnicy lub zapalenia jelita grubego mogą być zaraźliwe. Obejmuje to stany zapalne wywołane przez bakterie i wirusy. Jednakże, wrzodziejące zapalenie jelita grubego nie jest spowodowane niczym, czym można zarazić drugą osobę. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego a choroba Crohna Wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna to dwie główne postacie nieswoistych chorób jelit. Oba schorzenia charakteryzują się przewlekłym zapaleniem przewodu pokarmowego. Chociaż mają wiele podobieństw, istnieją między nimi kluczowe różnice. Oto w jaki sposób wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego - Crohna są podobne: obie choroby często rozwijają się u nastolatków i młodych dorosłych, chociaż choroba może wystąpić w każdym wieku, wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego - Crohna dotykają w równym stopniu mężczyzn i kobiety, objawy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i choroby Leśniowskiego - Crohna są bardzo podobne, przyczyny zarówno UC, jak i choroby Leśniowskiego - Crohna nie są znane, a obie choroby mają podobne typy czynników, takich jak środowiskowe, genetyczne i niewłaściwa odpowiedź układu odpornościowego organizmu. Różnice między wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego a chorobą Leśniowskiego -Crohna to: wrzodziejące zapalenie okrężnicy ogranicza się do okrężnicy, podczas gdy choroba Leśniowskiego - Crohna może wystąpić w dowolnym miejscu między jamą ustną a odbytem, w chorobie Leśniowskiego - Crohna zdrowe części jelita są wymieszane między obszarami objętymi stanem zapalnym. Z drugiej strony wrzodziejące zapalenie jelita grubego to ciągłe zapalenie okrężnicy, wrzodziejące zapalenie jelita grubego wpływa tylko na najbardziej wewnętrzną wyściółkę okrężnicy, podczas gdy choroba Leśniowskiego - Crohna może wystąpić we wszystkich warstwach ścian jelita. Monitorowanie chorób zapalnych jelit umożliwia marker stanu zapalnego jelita. Chcesz zbadać jego poziom? Zamów badanie wysyłkowe kalprotektyny na podstawie próbki kału. Przeczytaj: Jak żyć z chorobą Leśniowskiego - Crohna? Wrzodziejące zapalenie jelit - dieta Osoba z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego może uznać, że musi zmienić dietę, aby złagodzić objawy. Nie ma jednej diety ani planu posiłków, który byłby odpowiedni dla wszystkich z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, a diety są indywidualnie dostosowywane dla każdego pacjenta. W zależności od objawów zalecane są różne rodzaje diet, takie jak: dieta wysokokaloryczna: wiele osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego traci na wadze i mogą rozwinąć się oznaki niedożywienia. Dieta wysokokaloryczna może zapobiec tym problemom, dieta bez laktozy: osoby z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego mogą również mieć nietolerancję laktozy, dieta niskotłuszczowa: wrzodziejące zapalenie jelita grubego może zakłócać wchłanianie tłuszczu, a spożywanie tłustych potraw może wywoływać objawy. Jest to często zalecane podczas zaostrzenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, dieta o niskiej zawartości soli: ta dieta jest stosowana, gdy pacjenci są poddawani terapii kortykosteroidami w celu zmniejszenia retencji wody, dieta bezglutenowa: osoby z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego mogą być wrażliwe na gluten. Zwracanie uwagi na odżywianie jest ważne dla pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, ponieważ objawy biegunki i krwawienia mogą prowadzić do odwodnienia, zaburzeń równowagi elektrolitowej i utraty składników odżywczych. Być może konieczne będzie przyjmowanie suplementów diety, jeśli objawy nie pozwalają na stosowanie diety zbilansowanej pod względem odżywczym. Wysokiej jakości suplement diety Regenerat Imun od marki Dr Jacob’s, kupisz w atrakcyjnej cenie na Medonet Market. Porozmawiaj ze swoim lekarzem o tym, jakie suplementy przyjmować. Wiele osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego uważa, że ​​najłatwiej jest jeść mniejsze, częstsze posiłki niż kilka dużych. Może to również pomóc w zwiększeniu ilości składników odżywczych wchłanianych przez spożywaną żywność. Pamiętaj o leczniczym działaniu różnego rodzaju ziół. Przy wrzodach żołądka i jelita oraz w innych problemach z układem pokarmowym korzystaj z rumianku i bergamotki, które znajdziesz w ekologicznej herbatce ziołowej Sielskie aromaty. Wypróbuj również Herbatkę jelitową składającą się z ziela rdestu ptasiego, pięciornika, dziurawca, przywrotnika, liści babki lancetowatej, korzenia kobylaka, kwiatu nagietka. Aby sprawdzić, czy w naszych jelitach obecny jest stan zapalny, warto wykonać Wysyłkowe badanie na stężenie kalprotektyny w kale. Wrzodowe zapalenie jelita grubego - leczenie W leczeniu niezbędna jest farmakoterapia, a w niektórych przypadkach zabiegi operacyjne. Ponadto: w okresie zaostrzenia choroby podaje się 5-7 razy na dobę w małych ilościach dietę płynną lub półpłynną, bez mleka (często z powodu współistniejącego uczulenia na białka mleka krowiego), w miarę cofania się biegunki - dietę bardziej bogatoenergetyczną i bardziej bogatobiałkową ze zmniejszeniem ilości tłuszczów, wyeliminowaniem dań bogatoresztkowych, surowych owoców, jarzyn, ostrych przypraw i alkoholu. W okresie remisji dietę się rozszerza, w powikłaniach takich jak: zapalenie otrzewnej, pęknięcie ściany jelita, ropnie, przetoki, krwotoki, niezbędne są zabiegi operacyjne, w osiągnięciu skuteczności leczenia bardzo pomagają środki łagodzące reakcje nerwicowe, zdiagnozowane braki uzupełnia się w razie potrzeby odpowiednimi kroplowymi wlewami dożylnymi oraz przetaczaniami krwi. Podstawowymi lekami stosowanymi w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego są mesalazyna lub sulfasalazyna oraz glikokortykosteroidy. W cięższych przypadkach stosuje się leki immunosupresyjne, cyklosporynę lub takrolimus, a nawet lek biologiczny - infliksimab. Gdy farmakologiczne metody nie dają żadnych efektów, konieczna jest operacja. W trakcie zabiegu lekarz dokonuje resekcji części lub całego jelita grubego. Profilaktycznie oraz wspomagająco w okresie leczenia pij 2 razy dziennie Na wrzody - herbatkę ziołową dostępną na Medonet Market w korzystnej cenie. Czy istnieje szansa na całkowite wyleczenie? Wrzodziejące zapalenie jelita grubego jest schorzeniem o charakterze przewlekłym, a jego leczenie w dużej mierze ma za zadanie zapobiegać nawrotom objawów, albo łagodzić ich przebieg. Mówi się, że całkowite wyleczenie tego schorzenia nie jest do końca możliwe. Pozytywne pozostaje jednak to, że są bardzo łagodne postacie wrzodów jelita grubego, którym nie towarzyszą uciążliwe objawy. Niestety są sytuacje, w których długi czas trwania choroby i jej rozległy obszar, w konsekwencji prowadzą do nowotworu jelita grubego. Dlatego istotne jest przyjmowanie leków przeciwzapalnych jako w celu profilaktyki przed rozwojem raka. zapalenie jelita grubego proces zapalny stan zapalny układ pokarmowy układ trawienny choroby układu pokarmowego błona śluzowa krwawienia z odbytu jelito grube choroby jelita grubego choroby jelit przewlekła biegunka krew w stolcu Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (Colitis Ulcerosa) - objawy, leczenie Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (CU - colitis ulcerosa)) jest obok choroby Leśniowskiego-Crohna (CD – ang. Crohn`s Disease) zaliczane do tzw. przewlekłych... Tomasz Gosiewski Przewlekłe wrzodziejące zapalenie jamy ustnej Przewlekłe wrzodziejące zapalenie jamy ustnej są zmianami nadżerkowymi i wrzodziejącymi w obrębie jamy ustnej o wybitnie przewlekłym przebiegu, związane ze... Rak jelita grubego może być zapisany w naszych genach. Komu najmocniej zagraża? Rak jelita grubego (okrężnicy) ma podłoże genetyczne, czyli rozwija się z powodu nagromadzenia zmian genetycznych w komórkach. Może być dziedziczny, co oznacza,... Adrian Dąbek Potrzebujesz gastrologa? Zapłać 3 tys. albo czekaj… 442 dni [LIST DO REDAKCJI] Rekordowa inflacja i rosnące ceny coraz bardziej uderzają w zwykłych Polaków. Dotyczy to nie tylko kosztów produktów żywnościowych, paliwa czy mediów, ale także... Codzienne nawyki, które prowadzą do dysbiozy jelit Na mikrobiotę jelit składa się ponad 1000 różnych gatunków bakterii. Ich równowaga wpływa na właściwe wchłanianie i trawienie pokarmów. Zaburzenie składu i ilości... Rektoskopia - wskazania, przebieg, wyniki. Jak się przygotować do rektoskopii? Rektoskopia jest badaniem endoskopowym, które umożliwia ocenę błony śluzowej jelita grubego, a szczególnie odbytnicy i esicy. Wykonuje się ją zarówno w celach... Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) to choroba dająca bardzo niespecyficzne objawy, trudna do zdiagnozowania. Statystyki pokazują, że w Polsce może być już kilkadziesiąt tysięcy chorych na wrzodziejące zapalenia jelita grubego. Jakie są objawy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego? Jak przebiega leczenie tej choroby? Spis treściWrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG): przyczynyWrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG): przebiegWrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG): leczenie Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) to choroba w której przebiegu biegunka może trwać wiele dni, powodować znaczne odwodnienie i utratę krwi, wyłącza więc z normalnego życia. Istotą choroby jest przewlekłe zapalenie błony śluzowej jelita grubego. Proces zapalny rozpoczyna się w odbytnicy, rozszerza się na esicę, a z czasem może objąć całe jelito. Najczęściej objawy choroby pojawiają się po raz pierwszy przed czterdziestką. Czy badania gastrologiczne są bolesne? Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG): przyczyny Przyczyny wrzodziejącego zapalenie jelita grubego, zaliczanego do chorób autoimmunologicznych, są wciąż nieznane. Wiemy natomiast, że rozwojowi schorzenia sprzyjają predyspozycje genetyczne (często występuje rodzinnie) oraz dieta, infekcje jelit, nieprawidłowy skład ich flory bakteryjnej. Największe jednak znaczenie przypisuje się zaburzeniom układu immunologicznego. Z niewiadomych przyczyn reaguje on na czynniki, które są obojętne dla zdrowego organizmu (np. bakterie niepatogenne, pokarmy). Ta nadmierna odpowiedź immunologiczna wyzwala niekontrolowany proces zapalny, który prowadzi do uszkodzeń błony śluzowej jelita grubego, tworzenia się krwawiących nadżerek, owrzodzeń, tzw. brukowania błony śluzowej, usztywnienia ścian ze spłaszczeniem fałd, pseudopolipów (w odróżnieniu od polipów gruczołowych nie są zmianami przedrakowymi). Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG): przebieg Wrzodziejące zapalenie jelita grubego niejednokrotnie ma łagodny przebieg, z długimi okresami remisji. Zdarza się, że objawy powracają tylko raz, dwa razy w roku, a nawet raz na kilka lat. Bywa jednak i tak, że nawroty są częste, a zaostrzenia tak ciężkie, że konieczna jest hospitalizacja. Dominującym objawem są biegunki z domieszką krwi i śluzu, uczucie naglącego parcia. Są szczególnie uciążliwe, bo chorzy mogą mieć nawet ponad 20 wypróżnień na dobę. Objawowi temu towarzyszą: bóle brzucha, utrata apetytu. Rzadziej występują inne symptomy: stany podgorączkowe, gorączka, chudnięcie. Niedożywienie pojawia się sporadycznie, ponieważ większość składników odżywczych wchłaniana jest w jelicie cienkim, którego choroba nie obejmuje. Konsekwencjami WZJG są: chudnięcie, osłabienie, anemia z powodu niedoboru żelaza i utraty krwi, bóle i obrzęki stawów, kamica nerkowa, osteoporoza, czasami zmiany skórne (rumień guzowaty, wrzodziejące zapalenie skóry). Ciężkim powikłaniem choroby jest rozdęcie okrężnicy, któremu towarzyszy gorączka, zaburzenia świadomości, obniżenie ciśnienia tętniczego. Zagraża perforacją jelita, a odległym następstwem bywa rak jelita grubego. Badania wyjaśnią wątpliwości Objawy kliniczne nie są specyficzne, dlatego też przeprowadza się badania laboratoryjne kału (na obecność krwi utajonej, bakterii i pasożytów) i krwi (OB, CRP, obecność przeciwciał specyficznych dla zapalenia jelit o podłożu autoimmunologicznym). Pomocne może być także USG i badania radiologiczne, ale największe znaczenie diagnostyczne ma kolonoskopia z biopsją. Wykrywa charakterystyczne dla choroby zmiany: nacieki zapalne, nadżerki, owrzodzenia, wygładzenie fałd błony śluzowej oraz nieprzedrakowe pseudopolipy. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG): leczenie Celem leczenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego jest uzyskanie remisji, utrzymanie jej przez jak najdłuższy czas i zapobieganie konsekwencjom choroby. W terapii stosuje się preparaty głównie z trzech grup. Pierwszą stanowią aminosalicylany. Podaje się je nie tylko w okresie rzutu, ale i remisji, bo wydłużają okres bezobjawowego przebiegu WZJG. Przewlekłe stosowanie aminosalicylanów w dawkach podtrzymujących stanowi rodzaj chemoprewencji – zabezpiecza przed procesem nowotworzenia, bowiem po 20 latach trwania choroby wrasta możliwość procesów nowotworowych w obrębie jelita grubego objętego chorobą. Leki te są jednak zbyt słabe w przypadku ciężkich zaostrzeń choroby. Wówczas sięga się po glikokorykosteroidy, które silniej hamują proces zapalny. Podaje się je krótko, w czasie rzutów WZJG, ponieważ mają liczne działania uboczne. Natomiast nawet przez kilka lat stosuje się leki immunosupresyjne. Tłumią nadreaktywność układu immunologicznego, zapobiegają więc nawrotom choroby. Uzupełnieniem terapii są witaminy i minerały (pacjent może mieć ich niedobory), kwasy omega-3 (działają przeciwzapalnie) oraz probiotyki i prebiotyki, normalizujące florę bakteryjną jelit. Rekomendacje zalecają jednak, by dbając o mikrobiotę jelitową rozważnie stosować probiotyki i wybierać szczepy przebadane pod względem skuteczności i bezpieczeństwa1. W przypadku tych pacjentów, u których terapia standardowa zawodzi, często ostatnią deską ratunku jest leczenie biologiczne. Jak wykazały badania, powodują szybkie ustąpienie objawów i gojenie się błony śluzowej jelita grubego. Jeden z nich jest refundowany przez NFZ w ramach tzw. programów lekowych (leczenie prowadzą tylko wyspecjalizowane ośrodki). Zarezerwowany jest dla najcięższych postaci WZJG. Jest ogromną szansą dla chorych, którym nie pomaga standardowe leczenie. Może ich uchronić przed kolektomią, okaleczającą operacją, polegającą na usunięciu części lub całości jelita grubego. Wiążą się z nią liczne powikłania, wymuszające powtórne zabiegi chirurgiczne (ropnie, zapalenia wewnętrznego zbiornika na kał, nieszczelne zespolenie tego zbiornika z odbytem i w efekcie zapalenia otrzewnej, wyłonienie stomii, problemy z płodnością). Sprawdź, co wiesz o mikrobiocie jelitowej Pytanie 1 z 5 Jaką rolę pełnią dobroczynne bakterie? powodują tycie wpływają na odpowiednie nawodnienie organizmu wspierają pracę jelit Jolanta Dyjecińska - artykuł pochodzi z miesięcznika "Zdrowie" | Konsultacja: Piotr Jakub Pniewski, koordynator ds. gastroenterologii i endoskopii, Centrum Medyczne ENEL-MED Historia wyniki obrazowania ocena patologicznadyskusja Historia U 23-letniego mężczyzny z rozpoznaną w maju chorobą zapalną jelit przebieg kliniczny pogarszał się pomimo maksymalnej terapii medycznej. W sierpniu został przyjęty do szpitala z bólem brzucha, utratą wagi 60 funtów (27 kg) i 8-10 epizodami biegunki dziennie z mieszaną krwią i śluzem. Jego historia rodzinna ujawniła dwóch kuzynów ze strony matki z chorobą zapalną jelit. Podczas przyjęcia do szpitala miał łagodny tachykardia (104 uderzenia na minutę), ale normotensyjny i afebrylowy. Badanie fizykalne wykazało wzdęcia bez odbicia lub ochrony. Istotne wartości laboratoryjne obejmowały podwyższoną liczbę białych krwinek 11 700 komórek na mikrolitr i przesunięcie w lewo, a także poziom hemoglobiny 10,9 g / dL, wskazujący na niedokrwistość. Pacjent został umieszczony na schemacie reszty jelita z nawodnieniem dożylnym, całkowitym żywieniem pozajelitowym, hydrokortyzonem, antybiotykami i cyklosporyną. Wykonano tomografię komputerową brzucha i miednicy. Do dnia 9 hospitalizacji częstotliwość epizodów biegunki wzrosła do 12 razy dziennie. Pacjent miał gorączkę do 38°C, tachykardię do 125 uderzeń na minutę i anemię, z poziomem hemoglobiny 8,5 g/dL. Stwierdzono liczne zaburzenia elektrolitowe, w tym hipokaliemię, hipofosfatemię i hipokalcemię. Zdjęcia RTG brzucha w pozycji leżącej i pionowej wykazały stabilne rozszerzenie okrężnicy poprzecznej bez wolnego powietrza dootrzewnowego. W 10 dniu pobytu pacjenta w szpitalu wykonano kolektomię subtotalną z ileostomią. wyniki obrazowania tomografii komputerowej brzucha i miednicy wykonano po podaniu doustnym i dożylnym materiału kontrastowego. Topogram ujawnił obszary guzkowe o wysokim tłumieniu, pokrywające pozornie ahaustralną okrężnicę poprzeczną, która została rozszerzona do 8 cm (ryc. 1). W prawym okrężnicy obrazy CT ujawniły rozszerzenie, obwodowe zgrubienie muralu, nieregularną powierzchnię śluzówki (, ryc. 2) i znak celu (, ryc. 3). Rozproszone pęcherzyki gazu sąsiadujące ze ścianą zależną jelita ślepego sugerowały pneumatozę, ale nie było gazu żylnego wrotnego (ryc. 3). Pseudopolipy na ścianie okrężnicy poprzecznej rozszerzonej do światła (ryc. 4). Zstępujące i esicy części jelita grubego zostały częściowo zawalone, ale wydawało się, że mają pogrubione ściany. Rozszerzone naczynia krwionośne w pobliżu esicy i wysokie tłumienie w sąsiednim tłuszczu wskazywały na zapalenie i przekrwienie (ryc. 5). Jelito cienkie i krezka zostały oszczędzone. Umiarkowana ilość płynu była obecna w całym brzuchu i miednicy, ale nie było wolnego powietrza. ocena patologiczna okaz z kolektomii miał 78 cm długości. Prawe i poprzeczne części okrężnicy wykazywały wyraźne rozszerzenie. Owrzodzenia błony śluzowej i zmiany polipoidalne, z których niektóre były pokryte opalenizną i żółtymi wysiękami, były oczywiste podczas kontroli brutto (ryc. W mikroskopii widoczne było rozległe owrzodzenie, które rozciągało się do poziomu stanu zapalnego muscularis propria. Wystające z tej podstawy były pseudopolipy składające się z resztkowych błon śluzowych i podśluzówkowych, z których wiele było pokrytych tkanką granulacyjną (Fig. W ścianie okrężnicy nie było ani grubego, ani mikroskopijnego śladu powietrza. Rozpoznano wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Ogniskowe wykwity pseudomembrany wskazywały na nałożoną infekcję Clostridium difficile (,, rys. 7b). dyskusja choroba zapalna jelit odnosi się do grupy zaburzeń charakteryzujących się zapaleniem jelit, objawami pozajelitowymi i przebiegiem nawracającym (, 1). Chociaż wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna stanowią większość przypadków zapalnej choroby jelit, nieokreślone zapalenie jelita grubego, podmiot wykazujący nakładające się cechy kliniczne, obrazowe i histologiczne, stanowi do 6% przypadków (,2). etiologia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego jest nieznana, choć badania wykazują częstsze występowanie u członków tej samej rodziny (,3), a także w obrębie obszarów północnych i miejskich (, 4) sugerują interakcję między czynnikami genetycznymi i środowiskowymi. Roczna częstość występowania w Ameryce Północnej wynosi 2-14 na 100 000 osób w populacji ogólnej (, 5), z mężczyznami częściej niż kobietami ( (,5–,7). Większość osób z chorobą są w wieku od 15 do 40 lat w momencie diagnozy (, 6). obecność wrzodziejącego zapalenia jelita grubego lub choroby Leśniowskiego-Crohna można podejrzewać u pacjentów z uporczywą biegunką, pilnością wypróżnienia i dymem, często związanym z gorączką, bólem i utratą masy ciała (, 8). Ponieważ objawy te nie są specyficzne dla zapalnej choroby jelit, wstępna praca powinna obejmować badania stolca i biopsję w celu wykluczenia przyczyn zakaźnych (, 9). Gdy wymagane jest obrazowanie, preferowana jest kolonoskopia, ponieważ umożliwia zarówno bezpośrednią wizualizację błony śluzowej jelita grubego, jak i pobieranie próbek tkanek (, 8,, 10). Radiografia luminalna wzmocniona kontrastem (badanie lewatywy baru) jest jednak niezbędna, gdy bariery anatomiczne, takie jak zwężenia okrężnicy,uniemożliwiają odpowiednie badanie endoskopowe lub gdy podejrzewa się chorobę w jelicie cienkim (, 10). Lewatywa baru z podwójnym kontrastem i badanie kontrolne baru z jelita cienkiego mogą wykazać drobny szczegół błony śluzowej i dostarczyć cennych informacji na temat rozciągliwości światła, zwężenia i tworzenia przetoki (, 10). W rzeczywistości seria jelita cienkiego pozostaje testem z wyboru do oceny jelita cienkiego (, 1). W przypadku ciężkiego zapalenia jelita grubego, zarówno kolonoskopia, jak i badanie lewatywy baru są przeciwwskazane ze względu na zwiększone ryzyko perforacji (, 10). Ponadto Żadna modalność nie jest w stanie wykazać przezmuralnego stopnia choroby. Dlatego tomografia komputerowa stała się cennym narzędziem oceny powikłań dootrzewnowych, w tym ropnia, przetoki i perforacji (,1,,10,,11). odróżnienie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego od choroby Leśniowskiego-Crohna jest ważnym wyzwaniem, ponieważ komplikacje, postępowanie i rokowanie tych chorób różnią się (, 2). Choroba Leśniowskiego-Crohna może wpływać na długość przewodu pokarmowego w sposób nieciągły, zwykle najbardziej poważnie w jelicie krętym i jelicie ślepym oraz ze względnym oszczędzaniem odbytnicy (,10,,12,,13). Choroba okołoodbytnicza jest częsta (, 14). Ściana jelita może być zaburzona asymetrycznie, z cofnięciem się na brzegu krezki i sacculacją krawędzi antymezenterycznej (, 14). Ponieważ proces zapalny jest typowo transmuralny, owrzodzenie z guzkowym lub brukowym wyglądem i szczelinami, przetokami i ropniami jest powszechne (, 13,, 14). natomiast wrzodziejące zapalenie jelita grubego jest na ogół powierzchownym procesem zapalnym, który wpływa na błonę śluzową jelita grubego (, 13). Zajęcie odbytnicy występuje w 95% przypadków, ze zmiennymi stopniami przylegającego, obwodowego i proksymalnego rozszerzenia w całym jelicie grubym (, 8). Choroba jelita cienkiego jest rzadkością. Dlatego seria baru jelita cienkiego może pomóc w odróżnieniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego od choroby Leśniowskiego-Crohna (, 8). Mniejszość pacjentów z pancolonic wrzodziejące zapalenie jelita grubego, jednak wykazywać edematous zmiany końcowego jelita krętego. Znany również jako płukanie krtani, proces ten różni się od choroby Crohna obecnością patulous zastawki jelitowo-jelitowej i brakiem owrzodzenia (,9,,10,,14). Przetoki i ropnie mogą być obecne, ale są rzadkie (, 11,,15). zgrubienie ściany jest częstym objawem zapalnej choroby jelit; ogólnie jednak wrzodziejące zapalenie jelita grubego powoduje mniejsze zgrubienie ściany niż choroba Leśniowskiego-Crohna (,10,,15). Najwcześniejszymi objawami zapalenia są przekrwienie i zmienione wytwarzanie mucyny. Zmiany te są odpowiedzialne za ziarnisty wygląd błony śluzowej odnotowany na zdjęciach radiologicznych z badań baru u pacjentów z ostrym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (, 14,,15). W miarę pogarszania się stanu zapalnego ścianka okrężnicy pogrubia się i tworzą się wgniecenia przypominające odcisk kciuka, które są widoczne na zwykłych zdjęciach radiologicznych i zdjęciach z badań baru (, 12). Gdy obrzęk występuje nieproporcjonalnie w różnych warstwach ściany jelita, jak w przypadku opisanym w tym artykule, seria koncentrycznych pierścieni o zróżnicowanym tłumieniu, znanych jako znak docelowy,może być widoczna na obrazach ct o wzmocnionym kontrastowym materiale dożylnym (, 11,, 14). ewentualna erozja przez błonę śluzową i podśluzówkową powoduje charakterystyczny wrzód w kształcie guzka, który można zobaczyć na zdjęciach z badań baru (,12). Gdy przylegające wrzody łączą się, rozległe obszary błony śluzowej są osłabione i opadają, pozostawiając Wyspy resztkowej tkanki, które rozciągają się do światła okrężnicy (,12). Pozostałości śluzówki w kształcie grzyba, lub pseudopolipy, mogą być widoczne, gdy są nakreślone powietrzem na zwykłych zdjęciach radiologicznych i obrazach CT (,11,,12). podobnie jak ten pacjent, szacuje się,że 15% -20% osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego rozwija postać piorunującą (, 14), która charakteryzuje się ciężkimi objawami i stanem zapalnym,który rozciąga się głęboko pod błoną śluzową jelita grubego (, 12,, 16). Uszkodzenie mięśni propria powoduje rozszerzenie okrężnicy i utratę haustra (, 16). Objawy te są najbardziej widoczne w niedołężnych pętlach jelita, takich jak okrężnica poprzeczna, do której może u pacjenta wznosić się powietrze (, 14,, 16). Podrażnienie Serosal i wodobrzusze są rzadkie i mogą być związane albo z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego lub nałożonych procesów, takich jak zakażenie C difficile (, 11). Toksyczny megakolon, potencjalnie śmiertelne powikłanie, które rozwinęło się u tego osobnika, jest obserwowane u mniej niż 5% pacjentów (,14,,16) i charakteryzuje się zarówno Nie obturacyjnym rozszerzeniem okrężnicy Do co najmniej 6 cm,jak i objawami toksyczności ogólnoustrojowej (, 17). Chociaż toksyczny megakolon może wystąpić w dowolnym momencie podczas wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (,14,,16), odnotowano,że 30% przypadków rozwija się w ciągu 3 miesięcy od rozpoznania (, 16). Zachorowalność może wynikać z wielu czynników, w tym zaburzeń elektrolitowych, utraty płynów, krwotoku i perforacji (, 16). u pacjentów z mniej ciężkim przebiegiem choroby na zdjęciach z badań baru można przedstawić tzw. okrężnicę prowadzącą. Stan ten może wystąpić z wielu powodów u pacjentów z przewlekłym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. Po pierwsze, regeneracja błony śluzowej może prowadzić nie tylko do powstawania polipów nitkowatych,ale także do przerostu muscularis mucosae (, 11,, 12). Skurcz powiększonej warstwy mięśniowej nadaje okrężnicy zwężony, ahaustralny i skrócony wygląd (, 12,,14). Po drugie, zwężenia mogą zagrażać rozciągliwości luminalnej (, 12). Po trzecie, zwężenie może być spowodowane odkładaniem się tłuszczu w warstwie podśluzówkowej ściany jelita, szczególnie w odbytnicy (, 11,, 14). Ostatnia, pozatwardówkowa proliferacja tłuszczu, szczególnie w okolicy okołoodbytniczej, może powodować zwężenie luminalu i charakterystyczne poszerzenie przestrzeni przedobrzusznej (, 15). przewlekłe wrzodziejące zapalenie jelita grubego wiąże się ze zwiększonym ryzykiem raka jelita grubego, które zależy od czasu trwania i stopnia choroby i wynosi od 0,5% do 1,0% rocznie po 10 latach choroby powszechnej. Dlatego zaleca się Nadzór (, 8). Wysoki stopień podejrzenia jest konieczne, jak rak związany z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego może tworzyć plaquelike, naciek, lub guzy scirrhous, które mogą symulować łagodne zwężenia (, 12,, 14). najbardziej odpowiednia terapia dla każdej osoby zależy od nasilenia objawów i stopnia choroby. Terapia medyczna zmniejsza stan zapalny, ale nie leczy podstawowego procesu; dlatego wielu pacjentów doświadcza woskowania i słabnących objawów w czasie (,13). W przeciwieństwie do terapii medycznej, chirurgia leczy objawy jelitowe wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, ale wiąże się z nowym ryzykiem i wymaga zmian w stylu życia (, 13). Planowa operacja jest rozważana dla tych pacjentów z długotrwałym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, u których wystąpią objawy medyczne, ciężkie działania niepożądane związane z lekiem, dysplazja lub nowotwór złośliwy (, 8,, 13). W przypadku wykrwawienia, perforacji lub piorunującego zapalenia jelita grubego, które nie reaguje na maksymalną terapię medyczną, wymagana jest wyłonienie kolektomii (, 8,, 13). z powodu ciężkich objawów i progresji do toksycznego megakolonu, pacjent w tym przypadku przeszedł najczęstszą procedurę awaryjną, całkowitą kolektomię brzucha z woreczkiem Hartmanna i ileostomię końcową. Operacja ta wiąże się z mniejszym ryzykiem krwawienia i uszkodzenia nerwu miednicznego niż wyłaniająca się proktokolektomia i pozostawia odbytnicę w miejscu do zastosowania w przyszłej procedurze wznowienia (, 13). 3 miesiące później przeszedł proktokolektomię końcową i zespolenie odbytu torebki jelitowej bez powikłań. Rysunek 1. Topogram na plecach uzyskany w tomografii brzusznej pokazuje rozszerzone pętle jelita grubego i cienkiego we wzorze sugerującym niedrożność adynamiczną. Okrężnica poprzeczna pojawia się aaustralnie, zawiera pseudopolipy (strzałkę) i ma średnicę 8 cm. Rysunek 2. Koronalny sformatowany obraz TK brzucha i miednicy pokazuje pogrubienie ściany i zaznaczoną nieregularność pozostałej błony śluzowej w okrężnicy wstępującej i zstępującej (strzałki). Rysunek 3. Osiowy obraz TK uzyskany przy kolimacji 5 mm na poziomie podbrzusza, po podaniu doustnym i dożylnym materiału kontrastowego, pokazuje rozwarstwienie muralu i znak docelowy (strzałkę) w okrężnicy wstępującej. Pęcherzyki gazu przylegające do ściany bocznej sugerują pneumatozę (grot strzałkowy). Jelito cienkie jest lekko rozszerzone, ale jego ściana ma normalną grubość. Wodobrzusze również jest obecny. Rysunek 4. Koronalny sformatowany obraz CT brzucha i miednicy pokazuje pseudopolipy (strzałkę), które rozciągają się do światła okrężnicy poprzecznej. Rysunek 5. Osiowy obraz CT uzyskany na poziomie górnej miednicy pokazuje rozszerzenie naczyń okołoziemskich (strzałka), hiperatenuację sąsiedniego tłuszczu i wodobrzusze. rysunek 6a. Zdjęcie pokazuje ciągłe regiony owrzodzenia i pseudopolips całej próbki subtotal kolektomii, z najcięższych zmian widocznych w wstępujących i poprzecznych części jelita grubego, i rozszerzenie wskazujące megacolon. b) zdjęcie z bliska jelita grubego wstępującego pokazuje pseudopolipy z częściowym nałożeniem wysięku włóknistego, a także owrzodzenie sąsiedniej błony śluzowej. rysunek 6b. Zdjęcie pokazuje ciągłe regiony owrzodzenia i pseudopolips całej próbki subtotal kolektomii, z najcięższych zmian widocznych w wstępujących i poprzecznych części jelita grubego, i rozszerzenie wskazujące megacolon. b) zdjęcie z bliska jelita grubego wstępującego pokazuje pseudopolipy z częściowym nałożeniem wysięku włóknistego, a także owrzodzenie sąsiedniej błony śluzowej. rys. 7a. Fotomikrograf (całe mocowanie; oryginalne powiększenie, × 2; plama hematoksylina – eozyna) wyciętego okazu wykazuje pseudopolyp (strzałkę), która rozciąga się od podstawy denudowanego muscularis propria (grot strzałki). Komórki zapalne w obrębie muscularis propria wskazują na rozległe stany zapalne. Na powierzchni pseudopolyp znajdują się gruczoły regeneracyjne. (b) Fotomikrograf (oryginalne Powiększenie, × 10; plama hematoksylina-eozyna) pokazuje wulkan podobny erupcji pseudomembrany (strzałka), który zawiera szczątki nabłonka, fibryny, śluz i neutrofile. rys. 7b. Fotomikrograf (całe mocowanie; oryginalne powiększenie, × 2; plama hematoksylina – eozyna) wyciętego okazu wykazuje pseudopolyp (strzałkę), która rozciąga się od podstawy denudowanego muscularis propria (grot strzałki). Komórki zapalne w obrębie muscularis propria wskazują na rozległe stany zapalne. Na powierzchni pseudopolyp znajdują się gruczoły regeneracyjne. (b) Fotomikrograf (oryginalne Powiększenie, × 10; plama hematoksylina-eozyna) pokazuje wulkanolike erupcję pseudomembrany (strzałka), która zawiera szczątki nabłonka, fibrynę, śluz i neutrofile. 1 ViscidoA, Aratari A, Maccioni F, Signore A, Caprilli R. Zapalne choroby jelit: kliniczna aktualizacja praktycznych wytycznych. Nucl Med Commun2005; 26: 649-655. Crossref, Medline, Google Scholar 2 GuindiM, Riddell RH. Nieokreślone zapalenie jelita grubego. J Clin Pathol2004; 57: 1233-1244. Crossref, Medline, Google Scholar 3 OrholmM, Munkholm P, Langholz E,Nielson OH, Sorensen IA, Binder V. N Engl J Med1991; 324: 84-88. Crossref, Medline, Google Scholar 4 SonnenbergA, McCarty DJ, Jacobsen SJ. Zróżnicowanie geograficzne zapalnej choroby jelit w Stanach Zjednoczonych. Gastroenterology1991; 100: 143-149. Crossref, Medline, Google Scholar 5 Loftusev Jr. epidemiologia kliniczna zapalnej choroby jelit: częstość występowania, częstość występowania i wpływ na środowisko. Gastroenterology2004; 126: 1504-1517. Crossref, Medline, Google Scholar 6 EkbomA, Helmick C, Zack m, Adami HO. Epidemiologia zapalnej choroby jelit: duże badanie populacyjne w Szwecji. Gastroenterology1991; 100: 350-358. Crossref, Medline, Google Scholar 7 LoftusEV Jr, Silverstein MD, Sandborn WJ, Tremaine WJ, Harmsen WS, ZINSMEISTER AR. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego w hrabstwie Olmsted, Minnesota, 1940-1993: częstość występowania, częstość występowania i przeżywalność. Gut2000; 46: 336-343. Crossref, Medline, Google Scholar 8 KornbluthA, Sachar DB. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego praktyka wytyczne u dorosłych (aktualizacja): American College of Gastroenterology, Komitet parametrów praktyki. Am J. 2004; 99: 1371-1385. Crossref, Medline, Google Scholar 9 LeeSD, Cohen RD. Endoskopia w zapalnej chorobie jelit. Gastroenterol Clin North Am2002; 31: 119-132. Crossref, Medline, Google Scholar 10 ScotiniotisI, Rebesin SE, Ginsberg GG. Imaging modalities in inflammatory bowel disease. Gastroenterol Clin North Am1999; 28: 391–421. Medline, Google Scholar 11 GoreRM, Balthazar EJ, Ghahremani GG, Miller FH. CT features of ulcerative colitis and Crohn’s disease. AJR Am J Roentgenol1996; 167: 3–15. Crossref, Medline, Google Scholar 12 LichtensteinJE. Radiologic-pathologic correlation of inflammatory bowel disease. Radiol Clin North Am1987; 25: 3–24. Medline, Google Scholar 13 CimaRR, Pemberton JH. Medical and surgical management of chronic ulcerative colitis. Arch Surg2005; 140: 300–310. Crossref, Medline, Google Scholar 14 CarucciLR, Levine MS. Radiographic imaging of inflammatory bowel disease. Gastroenterol Clin North Am2002; 31: 93–117. Crossref, Medline, Google Scholar 15 GoreRM. CT of inflammatory bowel disease. Radiol Clin North Am1989; 27: 717–729. Medline, Google Scholar 16 ShethSG, LaMont T. Toxic megacolon. Lancet1998; 351: 509–513. Crossref, Medline, Google Scholar 17 JalanKN, Sircus W, Card WI, et al. An experience of ulcerative colitis. I. Toxic dilation in 55 cases. Gastroenterology1969; 57: 68–82. Medline, Google Scholar Co to jest wrzodziejące zapalenie jelita grubego i jakie są przyczyny choroby? Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (łac. colitis ulcerosa, ang. ulcerative colitis) należy do tzw. nieswoistych chorób zapalnych jelit. W przebiegu choroby proces zapalny obejmuje błonę śluzową i podśluzową jelita grubego. W większości przypadków wrzodziejące zapalenie jelita grubego ma przebieg przewlekły, a długie okresy remisji są przerywane ostrymi nawrotami. Objawy pojawiają się po raz pierwszy zwykle między 15. a 25., a rzadziej między 55. a 65. rokiem życia. Dokładna przyczyna choroby nie jest znana. We wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego obserwuje się aktywację układu immunologicznego z naciekiem błony śluzowej przewodu pokarmowego przez liczne komórki odpowiedzi immunologicznej, ale antygen wyzwalający te zjawiska pozostaje nieznany. Czynnikami wywołującymi nieprawidłową odpowiedź immunologiczną mogą być antygeny pokarmowe i zwykle niepatogenne drobnoustroje. Jak często występuje wrzodziejące zapalenie jelita grubego? W krajach Europy zachorowalność na wrzodziejące zapalenie jelita grubego wynosi ok. 10 przypadków na 100 000 ludności rocznie. Zachorowalność w Polsce szacuje się na około 700 przypadków rocznie. 15% krewnych pierwszego stopnia osób chorujących na nieswoiste choroby zapalne jelit również cierpi na te choroby; ryzyko zachorowania wynosi 8,9% u potomstwa, 8,8% u rodzeństwa i 3,5% u rodziców. Częstość występowania wrzodziejącego zapalenia jelita grubego u krewnych osób cierpiących na chorobę Leśniowskiego i Crohna również jest zwiększona. Jak się objawia wrzodziejące zapalenie jelita grubego? Dominującym objawem colitis ulcerosa jest biegunka, często krwista. Stolec może być oddawany często, ale o małej objętości, co jest wynikiem zmian zapalnych w odbytnicy. Często obserwuje się również: ból brzucha (zwykle w dolnym lewym kwadrancie brzucha lub w odbytnicy), gorączkę, osłabienie i zmniejszenie masy ciała. W przypadku zajęcia samej odbytnicy może się pojawić tylko krwista biegunka z towarzyszącym niekiedy silnym parciem, bólem i nietrzymaniem stolca. U starszych pacjentów sporadycznie może występować zaparcie jako wynik skurczu odbytu. U większości chorych na wrzodziejące zapalenie jelita grubego choroba przebiega łagodnie. Jedynymi objawami mogą być: biegunka i krwawienie. Nie stwierdza się także żadnych nieprawidłowości w badaniu fizykalnym. Choroba o średniej aktywności, która występuje u około 1/3 pacjentów, charakteryzuje się 5–6 krwistymi stolcami dziennie, bólami brzucha, tkliwością powłok brzucha, podwyższoną temperaturą i osłabieniem. Ciężki przebieg dotyczy około 20% chorych na wrzodziejące zapalenie jelita grubego i objawia się oddawaniem ponad 6 krwistych stolców dziennie, znacznym osłabieniem, zmniejszeniem masy ciała, wysoką temperaturą, zwiększeniem częstotliwości rytmu serca, obniżeniem ciśnienia tętniczego, znaczną tkliwością w obrębie jamy brzusznej, osłabieniem perystaltyki, niedokrwistością i małym stężeniem albumin w surowicy. Wzdęcie brzucha w ciężkiej postaci choroby może nasuwać podejrzenie toksycznego rozdęcia jelita grubego. Co robić w przypadku wystąpienia objawów? W przypadku krwawienia z przewodu pokarmowego, nawracającej biegunki, bólów brzucha, gorączki lub niewyjaśnionego i niezamierzonego zmniejszenia masy ciała należy zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu w celu przeprowadzenia odpowiedniej diagnostyki. Osoby, u których rozpoznano wrzodziejące zapalenie jelita grubego, i u których wystąpiło zaostrzenie objawów choroby, powinny niezwłocznie zgłosić do lekarza, który zadecyduje o konieczności leczenia szpitalnego lub o kontynuacji terapii w warunkach ambulatoryjnych. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego o ciężkim przebiegu może prowadzić do wystąpienia zagrażających życiu powikłań. Nasilone krwawienia z przewodu pokarmowego może prowadzić do znacznej niedokrwistości i konieczności przetoczenia krwi. Może dojść do rozszerzenia się światła jelita i tzw. toksycznego rozdęcia okrężnicy. Toksyczne rozdęcie okrężnicy Objawami tego powikłania są: gorączka >38°C, tętno >120/min, liczba białych krwinek >10 500/µl, odwodnienie, zaburzenia świadomości, zaburzenia elektrolitowe, obniżenie ciśnienia tętniczego, wzdęcie oraz ból i osłabiona perystaltyka. Toksyczne rozdęcie okrężnicy występuje zwykle u chorych z zajęciem całego jelita grubego, w niedługim czasie od zachorowania. Perforacja jelita grubego może wikłać toksyczne rozdęcie jelita grubego bądź występować niezależnie w ciężkiej postaci choroby. W jaki sposób lekarz ustala rozpoznanie? Na początku diagnostyki nieswoistych chorób zapalnych jelit należy wykluczyć infekcyjną przyczynę objawów. Trzeba zbadać kał w poszukiwaniu leukocytów, a także wykonać z niego posiew i hodowlę w kierunku Campylobacter, Shigella, Salmonella, Yersinia i innych drobnoustrojów oraz badania w kierunku Clostridium difficile. Ryc. 1. Obraz endoskopowy colitis ulcerosa Źródło: Szczeklik A. (red.): Choroby wewnętrzne. Wyd. 3. Kraków 2011 Badaniem, które pozwala na ustalenie ostatecznego rozpoznania i ocenę rozległości zmian, jest endoskopia jelita grubego z pobraniem wycinków do badania histopatologicznego (zob. ryc.). W przebiegu choroby zmiany zapalne rozpoczynają się w odbytnicy i w sposób nieprzerwany rozciągają się w kierunku pozostałych odcinków jelita grubego. Łagodna postać choroby charakteryzuje się powierzchownymi nadżerkami, zatarciem rysunku naczyniowego błony śluzowej, jej granulowaniem, kruchością i wysiękiem zapalnym. W ciężkiej postaci mogą dominować głębokie owrzodzenia i obszary obnażonej błony śluzowej, pozbawionej nabłonka. Postać przewlekła choroby charakteryzuje się wygładzeniem fałdów błony śluzowej i rozwojem pseudopolipów zapalnych. Pseudopolipy nie są zmianami przedrakowymi i nie muszą być usuwane w ramach profilaktyki raka jelita grubego. Diagnostyka obrazowa (zdjęcie przeglądowe jamy brzusznej, tomografia komputerowa, ultrasonografia jamy brzusznej) służy do diagnostyki zmian pozajelitowych i powikłań colitis ulcerosa. W badaniu histopatologicznym materiału biopsyjnego z jelita grubego za wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego przemawiają: kręty przebieg i atrofia krypt, ostry i przewlekły naciek zapalny błony podstawnej oraz kosmkowa powierzchnia błony śluzowej. Jakie są sposoby leczenia? Preparaty kwasu 5-aminosalicylowego (5-ASA - mesalazyna, sulfasalazyna) wykorzystuje się w przede wszystkim w leczeniu łagodnych i średnich rzutów choroby. Oprócz tabletek mamy do dyspozycji także inne postacie 5-ASA: wlewki i czopki doodbytnicze są skuteczne w leczeniu zajęcia odbytnicy i esicy. Doustnie przyjmowane glikokortykosteroidy (prednizon) są skutecznymi lekami w umiarkowanym wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego i pozwalają na uzyskanie poprawy w ciągu 3 tygodni. Podawany dożylnie metyloprednizolon stosuje się u chorych hospitalizowanych z powodu ciężkiego rzutu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Leki immunosupresyjne (azatiopryna i merkaptopuryna) – ich stosowanie jest wskazane w pewnych sytuacjach klinicznych, takich jak oporność na leczenie glikokortykosteroidami, a ponadto w celu zmniejszenia dawek podawanych glikokortykosteroidów oraz gdy występują ich ciężkie działania niepożądane. W ciężkich postaciach stosuje się także inne leki: cyklosporynę, takrolimus oraz przeciwcało monoklonalne - infliksymab. Czasami konieczne jest leczenie chirurgiczne, zwłaszcza gdy ciężki rzut choroby nie poddaje się leczeniu farmakologicznemu. Stosowane metody chirurgiczne to resekcja części lub całego jelita grubego. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie? Leczenie colitis ulcerosa ma charakter przewlekły i polega na zapobieganiu nawrotom oraz na łagodzeniu przebiegu zaostrzeń. Całkowite wyleczenie jest prawdopodobnie niemożliwe, ale istnieją łagodne postacie choroby przebiegające bez zaostrzeń. Rzadkim odległym skutkiem chorób zapalnych jelit jest rak jelita grubego. Czynnikami zwiększających ryzyko jego wystąpienia są: długi czas trwania choroby i zajęcie znacznej części jelita grubego. Stosowanie leków przeciwzapalnych stanowi profilaktykę rozwoju nowotworu. Co trzeba robić po zakończeniu leczenia? Nie wolno odstawiać leków samodzielnie, bez porozumienia z lekarzem, nawet jeśli objawy choroby dawno już ustąpiły, ponieważ przewlekłe leczenie podtrzymujące w okresie remisji jest najskuteczniejszą metodą zapobiegania nawrotom. Do nawrotu choroby może dojść po podaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych i antybiotyków oraz po infekcjach jelita grubego. Ważne jest także monitorowanie endoskopowe – u chorych, u których wrzodziejące zapalenie jelita grubego trwa ponad 10 lat, konieczny jest nadzór w kierunku raka jelita grubego (kolonoskopia co 2 lata). W trakcie przewlekłego leczenia lekarz zleca kontrolne badania (np. morfologia, próby wątrobowe, aktywność kreatyniny), które mają na celu wczesne wychwycenie ewentualnych powikłań stosowanych leków. Dieta chorych na wrzodziejące zapalenie jelita grubego Nie ma specjalnej diety dla chorych na wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Dieta powinna być dietą zdrowego człowieka, czyli urozmaicona i bogata w składniki odżywcze, witaminy i minerały. Najważniejsze jest unikanie potraw, które wywołują dolegliwości lub je nasilają. Restrykcyjną dietę należy zastosować jedynie w przypadku ciężkich nawrotów. W stanach zaostrzenia powinno się unikać spożywania potraw bogatoresztkowych, takich jak razowy chleb, nasiona roślin strączkowych, warzywa (zwłaszcza kapusta), owoce i potrawy z dużą zawartością błonnika, które mogą nasilić biegunkę. Co robić, aby uniknąć zachorowania? Dokładna przyczyna powstawania choroby nie jest znana i nie wiadomo, jak jej zapobiegać. Można jednak zapobiegać nawrotom – najważniejsze jest przestrzeganie zaleceń lekarskich. Stowarzyszenia pacjentów Forum otwarte dla wszystkich chorych na nieswoiste zapalenia jelit, dla ich rodziców, partnerów i osób zainteresowanych "J-elita" Polskie Towarzystwo Wspierania Osób z Nieswoistymi Zapaleniami Jelita Polskie Stowarzyszenie Colitis Ulcerosa i Choroby Crohna Polskie Towarzystwo Stomijne POL-ILKO

przewlekłe zapalenie jelita grubego forum